Orient Express. Świat z okien najsłynniejszego pociągu. Torbjørn Færøvik
Orient Express wyruszył w swą pierwszą podróż z Paryża do Konstantynopola w 1883 roku. To był czas kolejowej rewolucji. Globtroterzy spragnieni poznawania nowych miejsc zyskali inne możliwości docierania do wybranych geograficznych zakątków. Zresztą nie zawsze chodzi o sprecyzowany cel. Mądrzy podróżnicy twierdzą, że bycie w drodze jest najlepszym sposobem na uprzedzenia i wojny. Powstawały i powstają kolejne relacje. Wyprawa norweskiego dziennikarza, pisarza i historyka odbyła się w 2015 roku (szczęściarz zdążył przed pandemią). Wspólnie z nim przemierzymy nieco zmodyfikowaną trasę legendarnego pociągu. Zaczynamy w Londynie, aby po dwóch miesiącach dotrzeć do Samarkandy. Wysiadamy w wybranych miastach, podziwiamy współczesne widoki, ale poznajemy również historię miejsca czy słynne postacie, a na deser tajemnice i ciekawostki. Nie wiadomo, co wybrać, gdzie zatrzymać się na dłużej. Może w Wiedniu delektować się słynnym czekoladowym ciastkiem Franza Sachera? A może udać się na obrzeża miasta, do letniego raju Habsburgów, czyli do Schönbrunn i być świadkiem słynnego spotkania na szczycie? To tu właśnie w 1961 roku o losach świata rozmawiali John F. Kennedy i Nikita Chruszczow. Kiedy ostatnio byliście w operze? W takim razie zapraszam do słynnej wiedeńskiej Der Staatoper. Autorowi udało się dostać bilet i wysłuchać Traviaty Giuseppe Verdiego. To oparta na powieści „Dama Kameliowa” Alexandre'a Dumas historia kurtyzany, która umiera w ramionach ukochanego pokonana przez gruźlicę, można powiedzieć COVID dziewiętnastego wieku. Bo czyż poniższy fragment nie brzmi znajomo? „W 1882 roku, trzy lata przed tym, jak pierwszy Orient Express wytoczył się z Paryża, niemiecki lekarz Robert Koch zdołał udowodnić istnienie bakterii powodującej chorobę. W ramach podziękowania wręczono mu w 1905 roku Nagrodę Nobla z medycyny, ale na pierwszą szczepionkę przyszło poczekać do 1925 roku. W międzyczasie na gruźlicę zmarło wiele milionów ludzi. W pociągach przemierzających Europę zwykły atak kaszlu mógł wywołać niepokój wśród pasażerów. Przedziały były małe, niewiele było trzeba, by się zarazić. Na wsiach pokaszlujący sąsiedzi o czerwonych od gorączki policzkach budzili taki sam strach”. Dalej jedziecie sami, ale najpierw zapraszam po książkę, dostępną w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (KH)
Łowczyni. Virginia Boecker
Książka opowiada o dziewczynie o imieniu Elizabeth, która jest łowczynią czarownic i magów. Wraz ze swoimi znajomymi poluje na ludzi obdarzonych magicznymi mocami. Całe życie głównej bohaterki jest poukładane aż do momentu kiedy zostaje nakryta z roślinami o magicznych właściwościach w kieszeni płaszcza. Ma ona trafić na stos, a jej jedynym ratunkiem okazuje się mag. Łowczyni czarownic, która do tej pory była na wygranej pozycji i żadne zło jej nie dotykało, teraz nagle musi się ukrywać wśród różnego rodzaju magicznych istot, które do tej pory były przez nią ścigane. Nigdzie nie jest bezpieczna, a człowiek którego kochała i uważała za najlepszego przyjaciela staje się głównym inkwizytorem i zrobi wszystko aby ją złapać i skazać na okropną kaźń. Okazuje się też że czarnoksiężnik potrzebuje dziewczyny, aby przeżyć. Zmaga się on z klątwą, która zagraża jego życiu, aby się jej pozbyć, musi zniszczyć tablicę, na której klątwa została zapisana- XIII tablicę, na której znajdują się także zapisy odnośnie przestępstwa, jakim jest użycie czarów. Sama główna bohaterka zmienia się w ciągu całej książki. Na samym początku jest bardzo fanatyczna i ślepo oddana sprawie, nawet po swoim aresztowaniu nadal wierzy w słuszność swojego postępowania, jednak im dłużej przebywa z czarownikami, czarownicami i jasnowidzami, zaczynają jej się otwierać oczy jak wiele krzywdy wyrządziła ludziom. Po jakimś czasie zaczyna się też rodzić uczucie między nią, a uzdrowicielem- Johnem, co bardzo komplikuje sytuację, ponieważ łowcy czarownic zabili siostrę i matkę chłopaka. Uzdrowiciel bardzo przeżył utratę bliskich, dlatego też wszyscy starają się utrzymać w tajemnicy, czym zajmowała się wcześniej Elizabeth. Na swojej drodze poznaje dużo magicznych stworzeń jak nimfy, czy zjawy, jednak musi wśród nich mieć się na baczności. Na każdym kroku grozi jej śmierć. Fifer, gdy przypadkiem dowiaduje się, że dziewczyna jest łowczynią czarownic, próbuje ją zabić. Jedyne co powstrzymuje młodą wiedźmę przed dokonaniem tego czynu, jest fakt, że jedynie Elizabeth może uratować Nicholasa przed wyniszczającą go powoli klątwą.
Książkę bardzo szybko się czyta, a historia jest bardzo wciągająca. Przedstawiony świat i magia są bardzo ciekawe, zwłaszcza magia nimf. Jedyne rozczarowanie, jakie wiążę się z tą książką, to fakt że pozostałe tomy nie zostały opublikowane w Polsce. Dlatego też niestety nie dowiemy się jakie losy spotkały bohaterów po zakończeniu tomu. Mimo wszystko bardzo polecam.
Książka w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (PW)
Czarno-białe: Žiga X. Gombač, Damijan Stepančič
Polecam książkę o białej rodzinie, która mieszka w pięknym białym domu w centrum pięknego białego miasta. Ojciec, matka, córka i syn prowadzą zwyczajne życie. Codzienne rytuały, praca, przedszkole, szkoła. Czasami idą do parku, kina czy spacer. Ich życie wygląda na szczęśliwe i beztroskie. I rzeczywiście by tak było, gdyby… się czegoś bardzo nie bali. Podobnie jak inne rodziny w białym mieście również i ta boi się wszystkiego, co czarne – mimo że nigdy jeszcze niczego takiego nie poznała. Za to już od małego, wszyscy słyszą negatywne słowa na temat czarnego. I byłoby tak dalej gdyby rodzinie nie przytrafiło się coś nadzwyczajnego. Co było dalej? Czy niespodziewane spotkanie zmieni ich światopogląd i doda białemu życiu trochę barw? Za krótką i prostą historią kryje się wiele spraw o których warto i trzeba rozmawiać. Jest to opowieść o tolerancji, lęku, stereotypach i ograniczeniach, które narzucają nam uprzedzenia. To opowieść o czarno-białym świecie, który potrzebuje kolorów. Zapraszamy do lektury. Książka w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (AJ)
