60 felietonów najjadowitszych. Jerzy Pilch
Do Pilcha będę wracać zawsze, aż wyczytam wszystko po kilka razy. Ale też nie za bardzo wierzę, że można zachęcić kogoś do sięgnięcia po jego teksty, jeżeli nie zrobił tego wcześniej. Ci, którzy go znają, pewnie myślą podobnie. Po prostu pewien sposób postrzegania i opisywania rzeczywistości nie przystaje do naszych czasów. Zagubiliśmy gdzieś po drodze umiejętność odszyfrowywania ironii, nie imponuje nam ostra i przenikliwa inteligencja, nie podziwiamy oczytania i erudycji. To, co błyszczy jak diament u Pilcha, dla nowego odbiorcy pozostaje niewidoczne. Pozostali po prostu tęsknią za taką twórczością, dlatego każdy kolejny wybór, czy to felietonów, czy opowiadań, będą wertować jak nowość, chociaż jego zawartość znają od dawna. Nie wiem, czy teksty zebrane w tym tomie są najjadowitsze, ale z pewnością tworzą pewien przekrój z publicystyki Jerzego Pilcha. Ja natomiast znalazłam taki, którego wcześniej nie znałam. Ci, którzy na bieżąco śledzili, co wychodziło spod jego pióra wiedzą, że podobnie jak Wisława Szymborska czytał, jeżeli nie wszystko, to z pewnością bardzo dużo i jeszcze bardziej różnorodnie, znajdując dla siebie coś zawsze zaskakującego i interesującego. Wśród lektur trafiła mu się książka „Prywatne życie Przewodniczącego Mao”. No i teraz stosowny cytat, a źródłem informacji jest autor, osobisty lekarz Mao Zedonga, doktor Li Zhisui: „Mao nigdy nie mył zębów. Tak jak wielu chłopów z południowych rejonów Chin, po prostu płukał jamę ustną herbatą, kiedy się obudził, i zjadał liście po wypiciu wody. Opierał się wszelkiego rodzaju próbom nakłonienia go do pójścia do dentysty. (...) Zęby Przewodniczącego wyglądają, jakby były powleczone zieloną farbą, a gdy zajrzałem do jamy ustnej Mao, zobaczyłem, że są pokryte obfitym zielonkawym kożuchem”. Hm…, a u nas już przedszkolaki śpiewają: „Dobrą szczotkę zawsze miej, mycie zębów powierz jej”. Jakby się nie działało, to zawsze można postraszyć Przewodniczącym Mao. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (KH)
Dlaczego mamusia pije. Pamiętnik wyczerpanej mamy. Gill Sims
Pełna humoru, ironiczna opowieść o rodzicielstwie z ogromnym przymrużeniem oka. Fabuła skupia się na życiu codziennym głównej bohaterki, jej rodziny oraz tytanicznej pracy, jaką na jej rzecz wykonuje każdego dnia. Ellen próbuje być najlepszą mamą na świecie, co oczywiście nie zawsze jej wychodzi. Ma dwójkę dzieciaków „z piekła rodem” oraz męża, który, gdy tylko może, ucieka do swojej szopy. Często porównuje się z innymi, a Super Matki, które napotyka każdego dnia, odwożąc dzieci do szkoły, tylko pogłębiają jej frustrację spowodowaną licznymi niepowodzeniami. Kieliszek wina (albo cała butelka) oraz spotkanie z najlepszą przyjaciółką jest lekiem na całe zło. „Dlaczego mamusia pije” z pozoru wydaje się lekką książką, jednakże kryje w sobie również głębsze przesłanie, o którym powinna pamiętać każda z nas: że pozory mylą, a porównywanie się z innymi często nie prowadzi do niczego dobrego. „(…) Byłam przekonana, że wszystkie tandetne mamy, które ledwo wiążą koniec z końcem i jeśli zdarzy im się wyjątkowo dobry dzień, to znaczy tylko tyle, że względnie sobie poradziły, są w mniejszości. Tymczasem okazało się, że jest inaczej – większość z nas uważa, że sobie nie radzimy, nawet jeśli sprawiamy wrażenie SuperMatek, które żyją idealnym życiem.” Książka Gill Sims to obowiązkowa lektura dla wszystkich rodzicielek, które ciągle uważają, że są za mało dobre albo po prostu mają czasami ochotę trzasnąć drzwiami i nie wracać. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (AS)
W leśnym stawie. Norbert Grzegorz Kościesza
Córka chciwego wodnego króla – rusałka Rozalka o dobrym i kochającym sercu, zaprzyjaźnia się z chłopcem z leśnego świata – Źdźbełkiem i zaczyna coraz więcej czasu spędzać w puszczańskim świecie. Karą za to staje się klątwa, którą odwrócić może tylko podwójna ilość kosztowności i odgadnięcie zagadki Mułka. Roza postanawia pomóc leśnemu ludowi i w tym celu odnaleźć dobrą wróżkę Patysię. Baśń o dwóch różnych światach – jednym pięknym, radosnym i pełnym zieleni, drugim ponurym, smutnym, rządzonym przez kapryśnego oraz żądnego złota i klejnotów króla Mułka. Historia wzajemnych lęków, niechęci i podziałów. Przestroga dla tych, co bardziej cenią blask złota od ciepła drugiego człowieka.
Barwne, podobne do dziecięcych ilustracje są miłym dodatkiem, który pobudzi wyobraźnię u małego czytelnika. Duża czcionka pomaga łatwiej przyswoić treści. Prosta, pobudzająca wyobraźnię baśń z cennym morałem. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (MM)
