Piotr Grabowski po raz pierwszy zdecydował się na przygotowanie spektaklu w teatrze. Na swój debiut wybrał tekst “Vogue” napisany przez Katarzynę Ostrowską. Spektakl “enVouge” trafił na scenę (premiera: 23 marca 2013) dzięki Centrum Kultury i Sztuki w Lesznie oraz Agencji Artystycznej Beaty Kawki. Piotr Grabowski pochodzi ze Szczecina i nie mam nic wspólnego z braćmi Mikołajem (zanim przejął dyrekcję krakowskiego Narodowego Starego Teatru po Jerzym Koenigu, w latach 1977-79 był “nadwornym” reżyserem jeleniogórskiego Teatru im. Norwida i grał na tutejszej scenie – przyp. red.) i Andrzejem Grabowskimi (Ferdynand Kiepski w sitcomie Polsat “Świat według Kiepskich”), z wyjątkiem sympatii do nich. Zresztą miał okazję zagrać u Mikołaja Grabowskiego na deskach krakowskiego Teatru im. Juliusza Słowackiego w dwóch sztukach: “Biedermann i podpalacze” Maxa Frischa i “Tango Gombrowicz” Witolda Gombrowicza. Jako aktor jest znany nie tylko z kreacji scenicznych (grał u Agnieszki Glińskiej, Jerzego Jarockiego, Kazimierza Kutza, Jana Klaty, Łukasza Kosa, Krystiana Lupy, Anny Polony i Jerzego Stuhra), ale także z ról w realizacjach filmowych i telewizyjnych.
“enVouge” to komedia życiowa, a wiec smutna. Spektakl jest historią nie umiejącej sobie radzić w relacjach damsko-męskich i relacjach z matką 42-latki. Każdy ma tu swoje za uszami. Dana (w tej roli Beata Kawka), choć nie pozbawiona ani urody, ani inteligencji (archeolożka, profesorka Yale Uniwersytetu), jest kobietą samotną. Jej przyjaciółką jest Lucy - przebojowa koroner i matka 21-letniego syna (Daria Widawska), która szuka dla Dany partnera. Przypadkowym wielbicielem Dany staje się nieoczekiwanie młody Fryderyk (Kamil Pruban), zostaje on znaleziony pijany i nieprzytomny na wycieraczce pod drzwiami. Nieoczekiwanie przyjeżdża despotyczna matka Dany - Addison (Elżbieta Zającówna) i cała sytuacja zagęszcza się i komplikuje, dla nich dość dramatycznie, zabawnie dla widzów.
Cała akcja “enVouge” rozgrywa się w mieszkaniu Dany. Zadanie scenografa polegało więc na urządzeniu tego mieszkania o modnym charakterze w taki sposób, by było udanym tłem dla nieoczekiwanych spotkań. Trzy różnorodne kobiece osobowości tworzy mieszankę wybuchową. Trójka pań grała, jak chciała, bo nie chce się wierzyć, by jeden mężczyzna - nawet Piotr Grabowski - zdołał nad nimi zapanować. Wypadło z uśmiechem i z łezką, jakkolwiek szybkie tempo nie pozwalało czasami słownym czy sytuacyjnym dowcipom wybrzmieć do końca. Tę pułapkę omijała Elżbieta Zającówna, by niepodzielnie sterować reakcjami widzów. Gra tę amoralną istotę o bystrym rozumku z lekkością. Zapamiętuje się też delikatnie poprowadzoną rolę Beaty Kawki, która w przeciwieństwie do koleżanek nie mogła stworzyć zabawnej postaci. Swobodnie, z wyczuciem farsowym odnajduje się Kamil Pruban grający strachliwego, przezabawnego fajtłapę.
Teatr nie musi być ani publicystyczny, ani uniwersalny. Może być po prostu jedynie przyjemną rozrywką, zabawny, zaskakujący, obfitujący w śmieszne sytuacje i dialogi. Pomysł z kryminałem na scenie się chwali, bo z nim mamy zdecydowanie zbyt mało do czynienia. Piotr Grabowski nie skupia się tu przesadnie na samym humorze i nie traktuje go mechanicznie jako konsekwencji zdarzeń, ważniejsze są dla niego same postacie i cała ta komedia.
“enVouge” w drugiej edycji Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Prywatnych “Sztuka plus komercja” w Siedlcach w kategorii “najlepszy spektakl” zajął trzecie miejsce, w kategorii “najbardziej widowiskowa scenografia” - pierwsze miejsce, w kategorii “najlepsza reżyseria” Piotr Grabowski zdobył drugie miejsce, a w głosowaniu Internautów na najlepszą aktorkę festiwalu za rolę Lucy - Daria Widawska zajęła trzecie miejsce.
