Jelenia Góra/Wrocław: Wystawa „Norwidowisko” na targach Silesiana

„Norwidowisko” to nie tylko tytuł wystawy, ale druga odsłona działań jeleniogórskiego Teatru. W 192. rocznicę urodzin patrona (24 września ub. r.), w foyer teatru otwarto wystawę poświęconą wszystkim realizacjom na jeleniogórskiej scenie. 23 kwietnia (w środę) będzie miało miejsce czytanie komediodramatu „Aktor”. Z kolei w nowym sezonie artystycznym 2014/2015 odbędzie premiera „Pierścienia Wielkiej Damy” w reżyserii dyrektora teatru – Piotra Jędrzejasa.

Na wystawę zatytułowaną „Norwidowisko” do Dolnośląskiej Biblioteki Publicznej we Wrocławiu trafiły afisze, zdjęcia, foldery, plakaty, programy teatralne oraz projekty kostiumów ze spektakli dokumentujące wszystkie inscenizacje na podstawie utworów Cypriana Kamila Norwida zrealizowane na jeleniogórskiej scenie.

Podczas uroczystego otwarcia wystawy dyrektor teatru Piotr Jędrzejas opowiedział o realizowanym „Norwidowisku”. Wernisażowi towarzyszył wykład profesora Janusza Deglera, historyka teatru i wybitnego teatrologa, który w okresie dyrekcji Aliny Obidniak w Teatrze im. Norwida pełnił funkcję kierownika literackiego. Prof. Janusz Degler jest także autorem książki „Teatr w Jeleniej Górze 1945-1985”.

Swoją obecnością na wernisażu zaszczyciła sama Alina Obidniak, wieloletnia dyrektorka, która wybrała na patrona teatru właśnie Cypriana Kamila Norwida. Władze zaakceptowały ten wybór. 17 kwietnia 1974 r. Teatr Dolnośląski przemianowano na Teatr im. Cypriana Norwida.

19 września 1973 r. „Pierścień wielkiej damy”, nazywany „białą tragedią”, inaugurował działalność Sceny Studyjnej Teatru Dolnośląskiego, a dziś Teatru im. Norwida. Spektakl okazał się pierwszą premierą sztuki na podstawie Norwida. I był znaczącym debiutem reżyserskim Grzegorza Mrówczyńskiego. W 1975 r. w Teatrze im. Norwida powstało widowisko „Kleopatra i Cezar”, oparte na norwidowskim dramacie o losach tragicznej miłości królowej Egiptu Kleopatry VII zwanej Wielką i rzymskiego konsula Juliusza Cezara, według scenariusza opracowanego przez Grzegorza Mrówczyńskiego i w jego reżyserii. Spektakl odniósł sukces na I Opolskich Konfrontacjach Teatralnych, gdzie Mrówczyński odebrał nagrodę za reżyserię.

Za czasów dyrektorowania Aliny Obidniak w jeleniogórskim teatrze zrealizowano potem jeszcze trzy przedstawienia wg Norwida. W repertuarze znalazły się więc: „Moja ojczyzna” w reż. Ireny Dudzińskiej (1982), „Pielgrzym” w reż. Tomasza Łukasiaka (1982) oraz „Wanda” w reż. Mirosława Kocura (1987). W maju 1983 r. zorganizowano Norwidowską Sesję Naukową.

Natomiast sama Alina Obidniak na Scenie Studyjnej wyreżyserowała cztery spektakle w formie montażu: „Śpiewam miłosny rym...” (1982), następnie poetycki traktat o sztuce „Promethidion” (1988) oraz – już pod rządami Andrzeja Bubienia - „Norwid” (1995) i 15 lat później – za dyrekcji Bogdana Kocy - „Sztukmistrz. Norwid o Polsce. Norwid o Polakach. Norwid o sztuce” (2010).