Polub Jelonkę:
Czytaj także: Wałbrzych Świdnica
Czwartek, 3 lipca
Imieniny: Jacka, Tomasza
Czytających: 10242
Zalogowanych: 128
Niezalogowany
Rejestracja | Zaloguj

Jelenia Góra: Toksyczna rodzina współczesna (recenzja)

Wtorek, 29 września 2020, 15:55
Aktualizacja: 15:57
Autor: Manu
Jelenia Góra: Toksyczna rodzina współczesna (recenzja)
Fot. Archiwum Teatru
Pierwsza premiera nowego sezonu artystycznego 2020/2021 w wykonaniu jeleniogórskiego Teatru im. Cypriana Kamila Norwida za nami. Profesjonalne nagrania premierowego spektaklu online „Pustostan” w reżyserii Tadeusza Wnuka na podstawie sztuki Malwiny Prześlugi zostało udostępnione w miniony poniedziałek (28.09) w przestrzeni Internetu w ramach programu „Kultura w sieci”.

Tadeusz Wnuk zaproponował niezwykle powściągliwe przedstawienie. Dramat młodej pisarki Malwiny Prześlugi, której bardzo wiele tekstów granych jest obecnie na polskich scenach, powstał w 2014, a rok potem został opublikowany w miesięczniku „Dialog”. Sztuka „Pustostan”, choć prosta w swej konstrukcji, jest dobrze napisana. Co prawda, można się doszukiwać w niej podobieństw do dramatu „Daily Soup” Amanity Muskarii (pod tym pseudonimem kryją się siostry Gabriela i Monika Muskała) wystawionym swego czasu w Teatrze Telewizji w reż. Małgorzaty Bogajewskiej (w latach 2004-2006 pełniła funkcję dyrektora artystycznego Sceny Dramatycznej jeleniogórskiego Teatru im. Norwida) z brawurowymi kreacjami aktorskimi Danuty Szaflarskiej, Janusza Gajosa, Haliny Skoczyńskiej i Anny Grycewicz albo ekranizacji sztuki Doroty Masłowskiej „Między nami dobrze jest” w reż. Grzegorza Jarzyny z Danutą Szaflarską.

Autorka umieściła akcję sztuki podczas Wigilii. Najwięcej dzieje się tu za sprawą słów. A postacie nie tyle mówią do siebie, co wypowiadają swoje kwestie od siebie, wyrzucając swoje bolączki w stronę widzów. Jacek Paruszyński jako Ojciec, Iwona Lach – Matka, Filip Toroński – Syn, Agata Darnowska – Córka – każde z nich ma moment prawdy, a jako głównego elementu świąt Bożego Narodzenia wyczekują emitowanego w telewizji „Kevina samego w domu”. Bardziej ozdobnikiem, ale bardzo wdzięcznym okazuje się nieobecny na ekranie Tadeusz Wnuk – Gość.

Prym wiedzie jednak Elżbieta Kosecka w świetnej roli Babci, symbolu tęsknoty za lepszymi dniami; nie popadając w naturalistyczną manierę, budziła współczucie jako zagubiona outsiderka przypominająca, że kiedyś było inaczej, lepiej, bardziej uczuciowo. Miała cechy budzące zaufanie widowni – spokój, mądrość, łagodność, wyrozumiałość. Kapitalną postać Psa stworzył Robert Mania, kompletnie niedosłowny, a jednak budzący sympatię.

Jeleniogórska inscenizacja będąca w dużej mierze groteską, a chwilami wręcz farsą, broni się powściągliwością w demonstrowaniu rodzajowości, a w finałowej scenie przeraźliwym smutkiem. Mamy tutaj również bunt przeciw pustce, jest też tęsknota za wartościami, może nawet tymi autentycznie religijnymi. Na szczęście i autorka i reżyser Tadeusz Wnuk pilnowali się, by spektakl nadmiernie nie upublicystyczniać. A to dzisiaj jest chyba zmorą wielu „zaangażowanych ideowo” przedstawień.

Twoja reakcja na artykuł?

8
89%
Cieszy
1
11%
Hahaha
0
0%
Nudzi
0
0%
Smuci
0
0%
Złości
0
0%
Przeraża

Ogłoszenia

Czytaj również

Sonda

Czy lokalne "kasyna" i gry hazardowe powinny być dozwolone bez koncesji?

Oddanych
głosów
436
Oczywiście, gra tylko ten kto chce
26%
Tak, jednak do pewnej kwoty - na niektórych działa to jak narkotyk
10%
Hazard powinien zostać całkowicie zakazany
50%
Nic nie trzeba zmieniać w przepisach
14%
 
Głos ulicy
Nie "siedzimy" na telefonach
 
Warto wiedzieć
Trump zaatakował Iran! Nowa wojna USA na Bliskim Wschodzie?
Rozmowy Jelonki
Strzelania będą tylko raz w tygodniu
 
Aktualności
Strażacy wyjdą w góry dla chorych na białaczkę
 
Inne wydarzenia
Odśpiewali "100 lat" twórcy Biegu Piastów
 
Aktualności
Umowa na przebudowę drugiej nitki estakady
 
Inne wydarzenia
Zawita do nas mistrz Francji, ale znów szykuje się "paraliż" na drogach i utrudnienia
Copyright © 2002-2025 Highlander's Group