Perła na peryferiach

Gdyby nie Jacek Jakubiec, dziś zabytek pewnie byłby ruiną. A może by go już nie było…
Zamek na Czarnym to przyszłość naszej dzielnicy – mówią mieszkańcy osiedla. Czy Jacek Jakubiec przewidział to ponad 25 lat temu, kiedy zobaczył sypiący się zabytek przejęty przez Państwowe Gospodarstwa Rolne?
– To byłaby wielka strata dla miasta, gdyby ten zabytek popadł w kompletną ruinę i został rozebrany – pomyślał Jacek Jakubiec, z wykształcenia architekt i urbanista.

Przy wsparciu ówczesnego konserwatora zabytków Jadwigi Skibińskiej udało mu się uzyskać od ówczesnej dyrekcji PGR status pełnomocnika, aby podjąć remont dworu, którym nikt nie miał ochoty się zająć.
Przedsiębiorczemu panu Jackowi, który jako społeczny kustosz zabytku zamieszkał na Czarnym w warunkach gorszych niż w renesansie, powoli, acz skutecznie, udawało się zdobyć pieniądze na remont dworu.

– Najpierw dach, najważniejszy. A potem zamkowe skrzydła. A modernizacja ciągle trwa – mówi Jacek Jakubiec. Pomogło powstanie Fundacji Kultury Ekologicznej oraz wsparcie finansowe z Unii Europejskiej.

W części dworu urządzono bibliotekę dla okolicznych mieszkańców.
Zagraniczne kontakty społecznego kustosza sprawiły, że do Czarnego przyjeżdżali i przyjeżdżają wolontariusze z całego świata. Byli tu nawet Brazylijczycy.

Kustosz przechowuje księgę pamiątkową z setkami mniej lub bardziej egzotycznych wpisów, w której autografy umieszczają nowi goście.
– Czuję się bardzo związany z moim regionem. Nie ukrywam, że cieszy mnie to, iż ten wiekowy budynek stoi i ma się coraz lepiej – uśmiecha się Jacek Jakubiec.

W pochodzącej sprzed 700 lat posiadłości Schaffgotschów, niemieckich właścicieli okolicznych ziem, powstanie niebawem centrum szkoleniowo-konferencyjne Euroregionu „Nysa”.

Na razie Jakubiec, wolontariusze i miłośnicy dworu pracują nad rekonstrukcją renesansowego portalu zniszczonego po 1945 roku. Fragmenty zabytku posłużyły, między innymi, jako podłoże okolicznych dróg…

<b> Historia w pigułce </b>
”Anno tysiąc pięćset i w 59 roku - ja Kasper Schoff zwany Gotschem, z Chojnika i Karpnik na Czarnym Strumieniu, za łaską i pomocą wszechmogącego Boga ten dom budować zacząłem”: tak brzmi akt założycielski budowli. Powstał wielki dwór z krużgankami i paradną bramą, rezydencja godna najbogatszego szlacheckiego rodu żyjącego pod Karkonoszami.
W roku 1945 był zamieszkany i bardzo dobrze utrzymany. Jego ostatni niemieccy dzierżawcy wyprowadzili się do Hanoweru w październiku 1946r. Dwór przejął PGR i doprowadził obiekt do ruiny. Meble, posadzki, wyposażenie i drobne elementy architektoniczne rozkradziono. Kierowani przez Jacka Jakubca entuzjaści dworu usiłują zrekonstruować portal z piaskowca pochodzący z r. 1559 , zniszczony w latach PRL.