Jelenia Góra: Spacerkiem do kościoła

Naszym gospodarzem był pastor Andrzej Sieja. Przybliżył nam dzieje Zboru w Jeleniej Górze w okresie po II wojnie światowej, wyjaśnił na czym polega posługa boża oraz odpowiedział na powstałe pytania. Oczywiście oprowadził nas po świątyni przybliżając jej historię.

Zanim jednak dojdziemy do wiedzy uzyskanej podczas naszej wizyty podam kilka faktów związanych z Adwentystami.

Historycznie wszystko zaczęło się w Ameryce w latach czterdziestych XIX wieku kiedy to William Miller zainicjował „ruch drugiego adwentu”. Wyliczono wówczas, że w 1844 roku na ziemię powróci Jezus Chrystus. Niestety tak się nie stało. Okres ten nazwano „wielkim rozczarowaniem”.

Wyznawcy, którzy odeszli od Millera doszli do wniosku, ze jego obliczenia były błędne. Podana data została uznana jako początek służby Jezusa w niebie dla osób idących w jego ślady. To nowe spojrzenie na wiarę zostało oparte na Piśmie Świętym. Ustalono, że właściwym dniem odpoczynku i kultu religijnego jest sobota będąca siódmym dniem tygodnia. Zaczęli pojawiać się pierwsi przywódcy duchowi cieszący się coraz większym autorytetem. Zaczęto tworzyć struktury organizacyjne Kościoła.

Na pierwszym zjeździe przedstawicieli zborów w 1860 roku przyjęto nazwę „Kościół Adwentystów Dnia Siódmego” określając jednocześnie dwie główne zasady wiary: wiarę w drugi adwent (przyjście na Ziemię) Chrystusa i świętość soboty. W 1863 roku w Battle Creek podczas pierwszego Synodu Krajowego Kościoła przyjęto nazwę Generalna Konferencja Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Zainicjowano wówczas misje lekarskie mające na celu zwalczanie patologii społecznych (picie alkoholu i palenie papierosów).

Po okrzepnięciu zaczęto organizować struktury kościelne w Europie. W Polsce Adwentyści pojawili się w 1888 roku. Na dzień dzisiejszy 80% stanu liczebnego kościoła znajduje się poza Ameryką. W Polsce struktury Kościoła tworzą trzy diecezje: wschodnia, zachodnia i południowa.

Jeśli chodzi o Jelenią Górę (wówczas Hirschberg) pojawia się tu w 1907 roku pastor G. Perk. Skupia wokół siebie 12 wiernych. Prowadząc wykłady biblijne doprowadza do zwiększenia ich iloci. W 1925 roku podczas drugiego zjazdu okręgowego, w nabożeństwie uczestniczy 400 osób.

Po II wojnie światowej wśród przybywających z różnych krajów Europy są adwentyści. Zaczynają pracę misyjną. Udzielają pierwszych chrzcin. W latach siedemdziesiątych XX wieku zbór liczy 150 członków. W kolejnych latach ilość ta waha się by obecnie oscylować w granicach stu osób.

Pierwszym pastorem w 1946 roku był Jan Lipski (1946-1950) obecnie od 2015 pastorem jest Andrzej Sieja.

W latach powojennych nabożeństwa odbywały się w mieszkaniu prywatnym przy ul. Spółdzielczej. W 1959 roku Zbór otrzymał od miasta lokal przy Placu Ratuszowym. W końcu w latach 60-tych XX wieku pojawiła się możliwość przejęcia prawdziwej świątyni. Był to obiekt wniesiony w 1929 roku na potrzeby Kościoła Ewangelickiego.

Projektantem tego ciekawego obiektu był R. Iwan. Aby zebrać fundusze na jej budowę organizowano sprzedaż cegiełek w postaci widokówek przedstawiających kościół. Niestety nigdy nie dokończono budowli w zaproponowanej formie. Nie starczyło środków na zbudowanie wysokiej wieży. Świątynia posiada piękne witraże, dwie sale modlitewne z baptysterium. W sali głównej ciekawa drewniana ambona z płaskorzeźbą przedstawiającą siejącego zboże. Może tutaj pomieścić się 400 osób. W mniejszej sali ledwie 100.

Przy wejściu głównym zgromadzono zdjęcia przedstawiające dawny wygląd świątyni oraz zachowane ozdoby i biblie. Stojący kiedyś przed wejściem głównym pomnik przedstawiający niemieckiego żołnierza trzymanego przez Jezusa został zniszczony. W sali głównej wydzielono pomieszczenia dla dzieci i matek karmiących. Za kościołem znajduje się ogromna skała przy której jeszcze niedawno organizowano chrzciny.

Pastor Andrzej Sieja prezentując nam dokonania wspólnoty mówił o pracy jaką wkłada w pomaganie ludziom w uwolnieniu od nałogów. Bo właśnie w tym względzie adwentyści czynią bardzo wiele. Również dużo dobrego robią dla dzieci i młodzieży oraz osób starszych.

Wydawać by się mogło dziwnym ale adwentyści nie korzystają z funduszu kościelnego. Potrzebne do utrzymania środki pozyskują z innych źródeł, ze składek wiernych oraz od sponsorów.

Jak widać działalność Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego jest bardzo przejrzysta, nie ma w niej miejsca na kłótnie i niegodziwości. Jest tylko wspieranie potrzebujących i rozważanie zapisów Pisma Świętego. Każdy kto chciałby doświadczyć tego osobiście może bez obawy przyjść na spotkanie i przekonać się jak wspaniałym jest wzajemne wspieranie się wiernych.

Pastor Andrzej Sieja przygotował dla nas niespodziankę. Wręczył każdemu publikację Ellena G. White „Pokój o jakim marzysz”, z której możemy dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy ważnych dla przeciętnego człowieka oraz „Wielki bój” tego samego autora. Ta druga pozycja sprzedana na całym świecie w milionach egzemplarzy, przetłumaczona na ponad 100 jerzyków to prawdziwa kopalnia wiedzy o religii, o jej historii i ludziach, którzy ja tworzyli.

Ponieważ we wcześniejszej rozmowie z pastorem dostrzegłem jego zainteresowanie wyznawcami innej religii pozwoliłem sobie ofiarować w prezencie wydaną przez Regionalną Pracownię Krajoznawczą PTTK działającą w Związku Gmin Karkonoskich książkę Fedora Somera w tłumaczeniu Józefa Zapruckiego pt. „Schwenkfeldysci”.

Po zwiedzeniu kościoła poprowadziłem uczestników spaceru ulicą Nadbrzeżną wzdłuż Kamiennej i następnie Powstańców Wielkopolskich by pokazać piękno przyrody oraz kilka ciekawych miejsc.