Czytanie „Pętli” u Norwida

„Pętla” Piotra Rowickiego podejmuje próbę opowiedzenia tego, o czym przez lata zapomniano, co przemilczano i czego się wstydzono. Jest to konfrontacja nas z obrazem wsi, współczesnego Jakuba Szeli i sytuacją społeczeństwa III RP. Jednak przede wszystkim jako monodram ukazuje ludzki obraz pierwszego przywódcy polskich właścicieli gospodarstw rolnych (według standardów europejskich) lub chłopów (według niego samego). Nierówna walka na śmierć i życie, w której nie można pozostać sobą. Jaką cenę trzeba zapłacić, by pozostać wiernym swoim ideom?

Biało-czerwony krawat. Symbol kojarzony z jedną postacią. Z jej obrazem kreowanym przez media i obśmiewanymi karykaturami. W efekcie z tragicznym końcem, który nie wzbudzał już śmiechu, a kłopotliwą ciszę. Krawat, a obok niego luksusowy zegarek, garnitur z Vistuli, wizyta w solarium i zapętlony rechot z gwałtem na prostytutce w tle. To wszystko za szkłem i paskiem informacyjnym u dołu ekranu. A co naprawdę? A co wcześniej i później? Co w zaciszu biura poselskiego, gdzie wierzyciele wydzwaniają z żądaniem spłaty długu, a nagłówki piętrzących się gazet atakują z mocą pięści bokserskiej?

Piotr Rowicki z wykształcenia jest historykiem. Znany jako autor książek (m.in. „Mężczyzna i bestia” i „Przed górami, przed lasami... czyli bajki dla dorosłych”), tekściarz kabaretowy, laureat konkursów dramaturgicznych (Festiwal Nowej Dramaturgii, Radom Odważny 2005, Windowisko 2005, Konkurs „Ulrike” 2006, Konkurs Polskiej Sceny Komediowej 2006), a także prozatorskich i poetyckich.

Pia Partum jest absolwentką warszawskiej Akademii Teatralnej, stypendystką Ministerstwa Kultury i Rządu Francuskiego w Instytucie Studiów Teatralnych IET w Paryżu oraz stażystką Comédie Française. Była asystentką Jerzego Jarockiego, Andrzeja Seweryna i Mariusza Trelińskiego. Jej własne realizacje to: „Córka myśliwego” Moniki Powalisz w teatrach warszawskich: Laboratorium Dramatu i Narodowym, „Hedda Gabler” Henrika Ibsena - dyplom - Teatr Collegium Nobilium w Warszawie oraz „HamletMaszyna” Heinera Müllera w ramach festiwalu „Postdrama project” w Warszawie.