JELENIA GÓRA: Bulgotanie receptą na nudę

Bulgoczące adeptki sztuki najpierw ćwiczyły pod okiem Bogny von Woedtke, a później pokazały swoje osiągnięcia na scenie. Ostateczny kształt nadadzą temu epizodowi wodnej opowieści mikrofony, które wzmocnią dźwięk. Tłem będą baseny, które w przyszłym tygodniu zostaną zamontowane na scenie Zdrojowego Teatru Animacji.

Dzieci coraz pewniej czują się w sztuce „Chlapanie, pluskanie, Cieplic odwiedzanie”. Uczą się kolejnych numerów. Śpiewają świetnie zaaranżowaną przez Bognę von Woedtke piosenki: „Hej bystra woda, bystra wodniczka!” oraz przebój Kabaretu Starszych Panów w „Czasie deszczu dzieci się nudzą”. Autorki inscenizacji przekonują najmłodszych, że podczas wykonania tego utworu muszą wyglądać na znudzonych. Jak się okazuje, wcale nie jest to takie proste, bo w „Lecie z teatrem” naprawdę bardzo dużo się dzieje.

Dziś opracowane już sceny obejrzał Bogdan Nauka, dyrektor Zdrojowego Teatru Animacji, który zadba o nadanie całości odpowiedniego kształtu. Jak na tylko cztery dni pracy rezultat wysiłku Lidii Lisowicz, Doroty Bąblińskiej-Korczyckiej oraz Bogny von Woedtke oraz dzieci jest bardzo dobry. Niektóre sceny, choć jeszcze bez dekoracji, świateł i kostiumów, już robią bardzo korzystne wrażenie.

Organizatorzy warsztatów starają się także położyć nacisk na ostatni człon tytułu sztuki, czyli „Cieplic odwiedzanie”. Podobnie jak wczoraj grupa warsztatowiczów udała się do uzdrowiska, aby nagrać wywiady z mieszkańcami. Odwiedzono także uzdrowiskową pijalnię wód mineralnych. Jednak uzdrawiająca Marysieńka nie smakowała młodym adeptom sceny. – Jest za ciepła i śmierdzi zgniłymi jajkami – mówili dosadnie.

Zapowiadana na dziś wizyta w uzdrowiskowym basenie została przełożona na jutro, czyli kolejny dzień warsztatów „Lato w teatrze”. Impreza może odbyć się dzięki wsparciu Instytutu Teatralnego im. Raszewskiego w Warszawie oraz pomocy Urzędu Miasta w Jeleniej Górze pod patronatem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Dzieci codziennie same relacjonują przebieg „LWT”, a można się o tym przekonać odwiedzając blog http://www.teatr.jgora.pl/lwt/