Nie przywitam się z państwem na ulicy. Maria Reimann
Ta książka pojawiła się niemal we wszystkich ważnych zestawieniach i podsumowaniach literackich roku. To o tyle dziwne, bo łatwiej byłoby ją przegapić niż zauważyć. Skromna okładka, niewielki format i nieco ponad sto pięćdziesiąt stron, a w podtytule „szkic o doświadczeniu niepełnosprawności”. Do tego autorka jest antropolożką kultury, prowadzi prace badawcze, w ramach których zajmuje się kwestiami rodziny, bliskich relacji, zdrowia i medycyny. W pewnym momencie w centrum jej zainteresowań pojawiły się kobiety urodzone z zespołem Turnera. Sama jest osobą niepełnosprawną, z ciężką wadą wzroku. W tym, co do tej pory napisałam, nie ma ani jednego elementu, który sprawia, że książka trafia na listy bestsellerów. A jednak esej Marii Reimann podbija serca czytelników. Może sekret tkwi w bardzo osobistym podejściu do problemu choroby i jej wpływu na codzienne funkcjonowanie? A może w tej rozbrajającej szczerości, jaką napotykamy niemal na każdej stronie, gdy próbuje podsumować swoje doświadczenia? Bo im więcej wie, tym więcej wątpliwości niż pewności, a każda odpowiedź wywołuje kolejne pytanie. Zdaję sobie sprawę, że te nieudolne zdania niewiele wyjaśniają, dlatego z ulgą oddam głos autorce: „Przez ostatnie trzy lata wysłuchałam kilkudziesięciu opowieści nastolatek i kobiet o życiu z zespołem Turnera. Poznałam również historie osób z ZT, ich matek i lekarzy opowiedziane moim koleżankom z Zespołu Badań nad Dzieciństwem. Kiedy myślę o tych historiach, a także o swojej własnej opowieści o życiu z wrodzoną niepełnosprawnością, widzę wątki tak splątane i pomieszane, że ogarnia mnie poczucie bezradności. Na ile w ogóle można wobec takiej różnorodności losów i historii mówić o jednym doświadczeniu? Na ile uprawniona jest próba przyglądania mu się przez pryzmat własnego, tak przecież różnego, doświadczenia? Czy życie z chorobą przewlekłą lub niepełnosprawnością jest rzeczywiście różne od „zdrowego” życia? A może wyostrza tylko niektóre aspekty doświadczenia będącego udziałem większości ludzi?” I może w kontekście tego szkicu warto wspomnieć o jeleniogórskiej kawiarni obsługiwanej przez, w jakimś sensie, bohaterów tej opowieści? Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (KH)
Gówno się pali. Petr Šabach
Temat stary jak świat: różnice między światem żeńskim i męskim. Cóż nowego można wymyślić w tej materii? Otóż można te światy opisać z perspektywy poglądów na życie i to od momentu, kiedy „obie płcie się rozchodzą”. Charakterystyczny w książkach tego autora humor i ironia nie tylko nie bagatelizują powagi problemu, wręcz przeciwnie, wyostrzają punkty krytyczne wzajemnych relacji oraz ich konsekwencje. Czy bowiem może się zakończyć wąchanie zupy w talerzu? Petr Šabach w scenkach z życia obu płci pokazuje czym jest męskość i kobiecość w kolejnych etapach dorastania, dojrzewania i dorosłości i jaka kryje się za tym logika. Jak przebiegają próby znalezienia swojego miejsca wśród rówieśników. Jak przedstawiciele obu płci komunikują się ze sobą, jakich argumentów używają, by osiągnąć swój cel. Solidarność płci, brak zrozumienia dla tej drugiej, konflikty i fascynacja, to wszystko znajdziecie u Šabacha, na dodatek jest to opowiedziane lekko i zabawnie, a mimo to możliwe, że nie mija się z prawdą. Czy tacy jesteśmy? Spróbujcie przejrzeć się w lustrze tej książki, oddajcie się znakomitej rozrywce, uśmiech gwarantowany. Dla eksperymentu warto czytać w parach. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (JJ)
O Chłopcu, który ujarzmił wiatr. Wiliam Kamkwamba, Bryan Mealer
Wiliam Kamkwamba był nastolatkiem, gdy jego wioskę w afrykańskim Malawi nawiedziła straszliwa klęska głodu. Z powodu braku pieniędzy William musiał porzucić szkołę, jednak dzięki swojej pomysłowości i uporowi udało mu się odmienić życie wielu ludzi. Chłopiec postanowił skonstruować wiatrak z części znalezionych na złomowisku. Niezwykła maszyna pozwoliła mu doprowadzić prąd do domów i umożliwiła nawadnianie pola, odpędzając widmo głodu. Afrykański nastolatek został bohaterem znanym na całym świecie jako „chłopiec, który ujarzmił wiatr” . Polecamy fascynującą powieść, będącą połączeniem biografii i powieści przygodowej. Poznaj prawdziwą historię o przetrwaniu wbrew przeciwnościom losu. książka dostępna w Książnicy Karkonoskiej (AJ)
Wyspa. Sigridur Hagalin Bjornsdottir; czyta: Andrzej Ferenc
Islandia jedna z najpiękniejszych wysp na świecie. To właśnie w tym przepięknym miejscu toczy się akcja tytułowej wyspy. Hjalti, wzięty islandzki dziennikarz i Maria wybitna skrzypaczka urodzona w Hiszpanii rozstają się w przeddzień katastrofy. Z początku nic nie zapowiada nadchodzącego horroru – ot, pada internet. Wkrótce okazuje się, że padły wszystkie sposoby komunikacji z kontynentem, a wysłane na zwiad statki i samoloty znikają z radarów i nigdy nie wracają. Islandia zostaje odcięta od świata. Przez jakiś czas ludzie żyją normalnie, jednak szybko okazuje się, że wyspa nie jest w stanie wyżywić wszystkich jej mieszkańców bez wymiany handlowej z sąsiadami. Gdy zapasy zaczynają się kończyć w ludziach górę biorą najgorsze instynkty, a ich wściekłość w pierwszej kolejności uderza w imigrantów – jak Maria…
Powieść jest bardzo mocna i daje dużo do myślenia. Zmusza do wyciągnięcia wniosków, niekoniecznie przyjemnych. Audiobook dostępny w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (AS)
