Ugrofińska wampirzyca. Noemi Szecsi
Na widok i zapach krwi robi jej się niedobrze. Czyta książki, lubi przesiadywać po bibliotekach, pracuje w wydawnictwie. Mówi po angielsku. Ukończyła college, gdzie wykładały kolejne wcielenia sióstr Bronte. Jest dyplomowaną bajkopisarką. Obroniła pracę pt. Obraz królika w brytyjskiej literaturze dziecięcej, ze szczególnym uwzględnieniem epoki wiktoriańskiej i edwardiańskiej. Pisze bajki, choć Kubusia Puchatka uważa za stukniętego, a Małego Księcia za wymoczka. Krecik, który strasznie chce mieć ogrodniczki z kieszeniami jest OK. Niestety jej bajka „Wredne zwierzęta” nie zyskuje aprobaty wydawcy – zbyt faworyzowana jest w niej rozpustna banda leśnych gryzoni. Wychowuje ją babcia, która zamiast czekać na wnusię z obfitą kolacją, maluje sobie paznokcie u nóg. Proponuje jej, żeby zamówiła sobie pizzę, najlepiej w zestawie z przystojnym dostawcą. Babcia, dla zmylenia śladów, gra na giełdzie i uwielbia Węgrów, bo „Węgrzy dysponują bogatym materiałem genetycznym, i stąd ich wygląd zewnętrzny jest urozmaicony zarówno pod względem kształtów, jak i kolorów, i często są naprawdę atrakcyjni. Wielu z nich jest ładnych i apetycznych. Nigdzie nie ma bardziej nudnego pożywienia, że się tak wulgarnie wyrażę, niż w krajach etnicznie jednolitych. W takich miejscach ludzie są podobni do siebie jak dwie kromki chleba z masłem, jak dwa ugotowane kartofle albo jak dwa wędzone śledzie”. Dowcipna, ironiczna, lekka, przewrotnie inteligentna, na wskroś współczesna powieść młodej węgierskiej pisarki i jej bohaterka Jerne Volta-Ampere. Uwaga! To jednak wampirzyca… Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (KH)
Dom nieba i oddechu. Księżycowe Miasto T.II. Część I. Sarah J. Maas
Wydarzenia z poprzedniego tomu mają ogromny wpływ na Bryce, staje się ona bardzo ważną politycznie figurą, ponieważ stała się Gwiezdną Księżniczką i posiada potężne moce, które w poprzedniej części uratowały miasto. Bryce stara się prowadzić w miarę normalne życie, jednak okazuje się, że nie jest to takie łatwe. Drugą linię fabuły stanowi historia o losach Sofi i jej brata, a także śledztwo w ich sprawie. Główna bohaterka będzie znów wracać myślami do swojej zmarłej przyjaciółki, ponieważ okazuje się, że jednak dziewczyna nie znała jej tak dobrze jak się jej wydawało, a zewsząd napływają informacje o sekretach Daniki. Pojawią się też nowe bardzo intrygujące postaci, bliżej też poznamy bohaterów, którzy pojawiali się w poprzednich częściach. Jak zwykle bardzo mnie zachwycił świat stworzony przez Maas. Bardzo spodobało mi się połączenie współczesnej technologii oaz istnienia najrozmaitszych magicznych stworzeń. Na każdym kroku czeka tajemnica, przez co książka bardzo wciąga i przypomina kryminał. W „Księżycowym Mieście” cały czas coś się dzieje i mam wrażenie, że autorka nie daje bohaterom czasu na odrobinę wytchnienia. Sarah J. Maas porusza również wiele ważnych tematów. Pojawiają się dylematy moralne, problem przemocy, konfliktów zbrojnych, czy walki o wolność. Jestem zachwycona jak w serii poprowadzona jest przemiana głównej bohaterki z dziewczyny dbającej tylko siebie i własne interesy, na osobę troszczącą się o los innych i empatycznej. Autorka stara się też pokazać jakie konsekwencje dla ludzi może mieć wojna i jakie piętno może odcisnąć na psychice. Maas stworzyła świat taki jak nasz- pod wieloma względami niedoskonały, z podzielonym społeczeństwem i konfliktami. Być może dlatego powieść ta zdobyła moją sympatię.
Książka dostępna w Książnicy Karkonoskiej. Serdecznie polecam (PW)
Telefon Oliwki seria Feralne Biuro Śledcze. Sven Jönsson
Strzeżcie się bandyci i nicponie! Inspektor Czajka, wspierany przez Kota Biurowego Białego i bibliotekarkę Krysię, czuwa nad bezpieczeństwem Kłopotkowa. Bohaterom na sercu leży dobro i spokój ducha mieszkańców miasta, więc nie cofną się przed rozwiązaniem każdej, nawet najbardziej błahej zagadki.
„Telefon Oliwki” to 4 tom serii i do tego jeden z ciekawszych, jako że tym razem inspektor musi radzić sobie bez swoich wiernych pomocników, za to na horyzoncie niespodziewanie pojawi się zauroczenie pewną dociekliwą i pomocną bibliotekarką. Pani Krysia to pełna ciepła osoba, która z miejsca wzbudza sympatię. Niemniej moją ulubioną postacią wciąż pozostaje Kot Biurowy Biały, niezbędny „element wyposażenia” Feralnego Biura Śledczego.
Ta pełna humoru seria rozbawi nie tylko młodszych, ale również rodziców. Zachęta do pisania przez dziecko końcowych raportów pozwala rozpocząć przydatną w szkolę pracę z tekstem i uczy wysnuwania logicznych wniosków. Książki Jönssona znajdują się w Książnicy Karkonoskiej w Bibliotece Dziecięco-Młodzieżowej w dziale „Opowiadania dla młodszych dzieci”. (MM)
