Karpacz: Kto jest ojcem dziecka Basi?

Producentem spektaklu jest prywatny komediowy teatr objazdowy Marka Rębacza, którego od października br. siedziba została przeniesiona do Szkocji jako Comedy Scene. Rębacz od początku miał ambicje wprowadzania większej liczby polskich komedii do teatrów zdominowanych przez farsy angielskie i amerykańskie. To między innymi w tym celu w roku 1999 powołał do życia Polską Scenę Komediową w warszawskim Teatrze Praga.

W najnowszym przedstawieniu “Podobno Marian...”, reżyser, a zarazem autor sztuki, zaprasza nas do podupadającego niewielkiego pensjonatu na odludziu, gdzieś na skraju bieszczadzkiego lasu, niemal w leśnej głuszy. Jest wigilijny wieczór, za oknem zima stulecia, a wokół pensjonatu krąży przedwcześnie zbudzony z zimowego snu niedźwiedź. Główna bohatera sztuki, niejaka Basia (grana przez Marię Niklińską) to młoda, samotna właścicielka owego pensjonatu. Próbuje ona znaleźć sposób na przygotowanie kolacji z ostatnich trzech jajek i kilku cukierków na choince. Co jakiś czas z Wysp Dziewiczych dzwoni do niej matka. Basia jest w piątym miesiącu ciąży. Z ojcem dziecka znała się tylko przez 15 minut. Jak ma na imię ten człowiek? Podobno Marian.

I nagle, do pensjonatu trafia trzech tajemniczych gości: wysoki urzędnik państwowy (w tej roli Jacek Kopczyński), agent CBŚ (Olaf Lubaszenko) oraz kościelny hierarcha (Krzysztof Kiersznowski). Tymczasem w radiu słychać informację o prowadzonych przez służby specjalne poszukiwaniach trzech ważnych mężczyzn, którzy uciekli z czarnymi teczkami zawierającymi istotne dokumentu i pieniądze. Serwisy radiowe podają także wzmiankę o wysokiej nagrodzie za pomoc w ich ujęciu.

Komedia ma bawić i “Podobno Marian...” zadanie to spełnia, głównie dzięki dobrej grze znanych i lubianych aktorów. Przyjemnie ogląda się na scenie Marię Niklińską. W dużej mierze to ona określa charakter pierwszego aktu. Jacek Kopczyński wprowadza wiele niewymuszonego humoru, Olaf Lubaszenko z lekkim dystansem od razu panuje nad publicznością, a Krzysztof Kiersznowski bawi w najlepszym kabaretowym stylu.