Krzesimir Dębski: Jelenia Góra lepsza niż Nowy Jork!

Dla Krzesimira Dębskiego męczący był amerykański brak spontaniczności i dokładne wyliczenie każdego punktu koncertu z oklaskami włącznie. – W Jeleniej Górze jest lepiej! Możecie robić zdjęcia! O, proszę bardzo – śmiał się z estrady Krzesimir Dębski, który w lot złapał dobry kontakt z publicznością. Dyrygent dowcipami sypał jak z rękawa, co sprawiło, że gala miała po trosze coś z dobrego kabaretu.

Artystyczna para (Anna Jurksztowicz i Krzesimir Dębski) jest bardzo blisko związana z naszym regionem. Pan Krzesimir mnóstwo czasu spędzał onegdaj w Maciejowej, pani Anna – w Pławnej blisko Lwówka. Obecnie często tu przyjeżdżają i – jak powiedziała wokalistka – upodobali sobie szczególnie magiczny Antoniów.

A co do muzyki? Była przeróżna. Na repertuar z klasą zagrany przez filharmoników dolnośląskich, złożyły się głównie kompozycje Krzesimira Dębskiego, w tym utwory z muzyki do filmu i serialu „Ranczo Wilkowyje” (dynamiczna ścieżka dźwiękowa pod scenę z wyścigu furmanek). W pierwszej części nie zabrakło utworów nastrojowych: pieśni do słów Wisławy Szymborskiej, a także bardzo nietypowych kolęd z tekstem księdza Jana Twardowskiego. Wybrzmiały jeszcze inne kompozycje, między innymi, jeden ze znanych przebojów Anny Jurksztowicz, a także szlagier „Besáme mucho” Consueli Velázquez

W pewnym momencie dyrygent, który miał partię fortepianu, zaproponował batutę Stanisławowi Dziedzicowi, a kiedy ten odmówił, księdzu płk. Andrzejowi Bokiejowi. – Ja przewodzę innej orkiestrze – zażartował duchowny. W końcu pałeczkę przejął Radzimir Dębski, syn kompozytora. I gala stała się częściowo występem rodzinnym. Nie zabrakło wtrętów słownych, żartów i parodii współczesnych przebojów. W nagrodę: dla solistki, dyrygentów i świetnie dysponowanej orkiestry – oklaski i śmiech publiczności, która niemal do ostatniego miejsca wypełniła salę Filharmonii Dolnośląskiej. W sumie: na szóstkę!