MIŁKÓW: Koncert z serca płynący

Dom Pomocy Społecznej Junior w Miłkowie to ośrodek stałego pobytu dla chłopców i mężczyzn niepełnosprawnych intelektualnie w stopniu od umiarkowanego do znacznego. Obecnie przebywa tam ponad sto osób w wieku od siedmiu do 57 lat. Większość z nich mieszka tu bez kontaktu z rodziną, nawet w okresie świąt. Takie spotkania z kulturą to dla wielu głębokie i niezapomniane przeżycie, a także chwila oderwania się od codzienności i problemów związanych z niepełnosprawnością.

- Z pewnością otworzyło to naszych mieszkańców i przybliżyło ich do nadchodzących świąt. Około siedemdziesiąt procent moich pensjonariuszy na stałe zostanie w ośrodku, bo nie ma rodzin lub rodziny się nimi nie interesują. Był to dla nich swoisty prezent świąteczny, który na długo pozostanie w ich pamięci - mówił Leonard Jaskółowski, dyrektor ośrodka.

Inicjatorem spotkania jest Teresa Mach, serdeczna przyjaciółka Gniewków, która wspólnie z dyrektorem placówki zaprosiła artystów.
- Ja nie śpiewam, bo mnie pan Bóg nie obdzielił głosem, ale wykonawcy są moimi przyjaciółmi i pomyślałam, że dobrym pomysłem będzie ich zaproszenie do ośrodka. Zachwycony pomysłem był również dyrektor ośrodka – powiedziała Teresa Mach

Podczas koncertu skrzypcowego pensjonariusze słuchali muzyki z otwartymi ustami. Reagowali z wielką spontanicznością i ogromna radością. Natomiast kolędy odśpiewane przez chór „Światło serc” mieszkańcy ośrodka , pod przewodnictwem dyrygenta Andrzeja Gniewka, żywo wsparli swoimi głosami. Na koniec wszyscy obdarowani zostali słodyczami. Za koncert i przybycie pensjonariusze dziękowali jak umieli, przytulając się do artystów, gratulując i życząc radosnych świąt.
- To jest nie pierwszy taki koncert, kiedy gramy w ośrodkach m.in. niepełnosprawnych, wiejskich szkołach, domach opieki, czyli tam, gdzie z muzyką przyjeżdża niewielu – mówią Urszula i Andrzej Gniewkowie - Jesteśmy chórem „Światło serca” i jak widać, to co od siebie daliśmy i chcieliśmy przekazać, całym sercem zostało odebrane przez ludzi, którzy mimo swojej niepełnosprawności potrafili odnaleźć radość wspólnego śpiewania, przebywania i słuchania.