„Czas matek” to historia metaforyczna, opowieść o kobietach, które rodzą swoich synów, by potem ich utracić wskutek historycznych zawieruch. Spektakl rozpoczyna scena zapłodnienia. Następne sceny odnoszą się do porodu, wesołych lat dzieciństwa. Kolejnym epizodem jest szykowanie synów na wojnę.
Jedną z piękniejszych scen w spektaklu była sekwencja z matką, która wkłada synowi koszulę i podaje mu buty. Robi to z bólem rozdzierającym jej serce, ale wie, że nie ma innego wyjścia. Tak często eksponowane podczas przedstawienia prane białe koszule symbolizować mają utraconą niewinność. Pojawiają się zdjęcia synów, którzy ponieśli podczas wojen najwyższą ofiarę: stracili życie.
Kulminacją spektaklu jest scena finałowa, kiedy to kobiety-matki, które zebrały się przy wielkiej balii z wodą, piorą ubrania. Jest ich tak dużo, że tworzy się wielki stos koszul, symboliczny wyraz matczynej miłości. Z jednej strony prozaicznej jak pranie, z drugiej zaś – wzniosłej i jedynej w swoim rodzaju. Efekt potęguje gra świateł, przejmująca muzyka oraz multimedia, których w „Czasie Matek” jest bardzo wiele. Od strony technicznej to jedna z największych produkcji plenerowych.
Spektakl „Czas Matek” powstał z inspiracji wieloma prasowymi doniesieniami m.in. o babciach z Buenos Aires, które szukały swoich wnuków, kobietach w Afganistanie, Iraku, Rosji, Czeczenii, byłej Jugosławii, które walczą o pamięć o swoich dzieciach. Osnową sztuki są także wydarzenia tragicznego Poznańskiego Czerwca 1956 roku.
Na Placu Ratuszowym zgromadziło się wczoraj sporo osób, które z zainteresowaniem śledziły poszczególne sceny. Wraz z aktorami przemierzali scenę, którą na siedemdziesiąt minut stał się cały Rynek. Pomysłowość i realizacja zasługują na duże uznanie. Po zakończeniu spektaklu przez chwilę ludzie stali w milczeniu. Wymowna to była cisza, po której zabrzmiały oklaski.
Nie doszło do żadnych incydentów, które wcześniej zapowiadała miejscowa „Solidarność” oburzona postawą „Ósemek” w związku z wydarzeniami aktualnymi. Jednak konflikt – na szczęście - udało się zażegnać.
Trzeciego września o godz. 13 w Galerii Małych Form Książnicy Karkonoskiej odbędzie się wernisaż wystawy fotografii Jerzego Wiklendta „Solidarność w obiektywie”. Na ekspozycję złożą się zdjęcia wykonane w Jeleniej Górze 1 maja 1989 roku.
Dzień później areną obchodów będzie ponownie plac Ratuszowy. O godz. 18 rozpocznie się koncert, w którego repertuarze zaplanowano występ Jacka Szreniawy oraz legendarnej grupy LOMBARD. Małgorzacie Ostrowskiej i zespołowi towarzyszyć będą projekcje multimedialne. Będzie to jednocześnie oficjalny początek Września Jeleniogórskiego.
Piątego września – zwieńczenie obchodów: uroczysta Msza Święta w intencji „Solidarności” odprawiona w kościele św. Erazma i Pankracego.
W skład Honorowego Komitetu Obchodów XXX Rocznicy Powstania NSZZ „Solidarność” weszli: ks. dziekan Bogdan Żygadło, proboszcz parafii św. Erazma i Pankracego, prezydent Jeleniej Góry Marek Obrębalski oraz przewodniczący Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Franciszek Kopeć. Patronem medialnym obchodów są Jelonka.com oraz Muzyczne Radio.
