JELENIA GÓRA/ KRAJ: Jeleniogórska „Klątwa” zawisła nad Łodzią

Zespół Teatru Norwida pokazał w łódzkim Teatrze Nowym. Recenzentka Ekspresu Ilustrowaneg opisuje jeleniogórskie przedstawienie bez entuzjazmu, za to z nutką złośliwości.

– Wsiowa społeczność - menele i kocmołuchy - błąka się po drewnianych kratkach, Młoda w bieliźnie bez końca masuje uda, jakby dla gospodyni u księdza i matki małych dzieci nie było nic ważniejszego. Ksiądz zaś po prostu chodzi w kółko (Dulski u Zapolskiej przynajmniej wiedział, że krążąc wokół stołu zmierza na kopiec Kościuszki) – pisze Renata Sas.

– Jego matka zjawia się z torbami, w stylu handlarki targającej towar zza wschodniej granicy. A potem z europalet zerwanych z podłogi zostanie usypany stos i rozegra się najbardziej emocjonująca scena: ostrożnie stąpając, bo nie powstała stabilna konstrukcja, aktorka grająca Młodą (warta uwagi Joanna Niemirska) z narażeniem się na szwank szuka bezpiecznego miejsca do kolejnego krok ku szczytowi eurostosu – czytamy.

Recenzentka zwraca uwagę na to samo, co wytykano „Klątwie” w Jeleniej Górze: barierę niezrozumienia. – Dla widza obserwowanie sytuacji staje się szczególnie zasadne w inscenizacji, w której tekst nie bardzo dociera, a gwarowe słowa jeszcze utrudniają zrozumienie. Do tego dochodzi ogłuszające walenie w deski i niby-dziadowskie śpiewy – opisuje Renata Sas.

Pisząca podkreśla dysproporcję między zamierzeniami realizatorów a osiągniętym efektem. Realizatorzy chcieli przedstawić symbolicznie upadek kultury i skutki zła, które wyzwalają w ludziach najgorsze cechy. I w ten sposób uzasadnili potrzebę metafizycznego deszczu.

– Rozmach teatralnej metafizyki był duży, ale skutki sięgają podłogi z europalet. Ona staje się najwyraźniejszą częścią tego widowiska. "Klątwa" jakiś czas powisi nad Teatrem Nowym. A potem może spadnie deszcz... – konluduje Renata Sas na łamach łódzkiego „Ekspresu Ilustrowanego”.