RADOMIERZ: Z ruiny atrakcja z widokami na piękną okolicę

Kto przejeżdżał przez Radomierz miał okazję minąć niszczejącą wieżę kościelną. Jej zagospodarowanie jest bardzo dobrym pomysłem na rozwój sąsiednich wsi oraz wypromowanie zabytków znajdujących się nieopodal.

– W ramach wspomnianego partnerskiego projektu, odrestaurowanych ma zostać pięć zabytków, poza Radomierzem. W gminie Świeradów jest to młyn wodny, w Mirsku wieża ciśnień. W Jeleniej Górze – baszta zamkowa, która jest w obrysie murów miejskich. W Kowarach trwa renowacja zabytkowej polichromii w sali rajców i prace związane z przystosowaniem tej sali do zwiedzania. – poinformował inspektor nadzoru i koordynator Andrzej Oleszkiewicz, z Wrocławskiego Biura Inwestorskiego.

W Radomierzu zostały przeprowadzone prace nadzoru archeologicznego. Dokopano się do szczątków ludzkich, bo na tym terenie znajdował się dawny cmentarz. Znaleziono elementy kamienne z dawnych nagrobków, które będą wyeksponowane wzdłuż ogrodzenia w formie lapidarium. Ściany zewnętrzne wykonane są z kamienia, a elewacja jest tynkowana.

Zniszczone tynki zostaną skute i zastąpione nowymi, przywrócony zostanie także oryginalny wystrój. W wieży znajdują się trzy oryginalne dzwony zamocowane na konstrukcji drewnianej, na których poziom prowadzą drewniane schody. Zostaną dobudowane także metalowe, prowadzące na zewnętrzną platformę widokową. Wykonany został już nowy hełm dachowy w stylu gotyckim z miedzianą blachą.

Zrekonstruowano także fragmenty ścian kościoła, które dadzą osłonę punktowi informacji turystycznej. Naprawiony i zabezpieczony zostanie także mur ogradzający teren starego cmentarza. Parter obiektu będzie przystosowany dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich.

„Wieża dawnego kościoła parafialnego zbudowanego w XV/XVI w. na rzucie kwadratu, nakryta namiotowym dachem. Naroża akcentowane lizenami w tynku, okna w kamiennych opaskach o różnym wykroju: trójliścia ściętego, kotarowym i oślego grzbietu. Na wieży, która służyła po rozebraniu kościoła w 1849 r. jako dzwonnica, pozostały dzwony z 1576, 1595 i 1612 r. W przyziemiu była tumba grobowa z 1612 r. Duży zespół kilkunastu kamiennych płyt nagrobnych i epitafiów wykuto ze ścian rozbieranego kościoła i przeniesiono do Cieplic, gdzie umieszczono je w murze otaczającym teren kościoła. Ruinę i dawny cmentarz otacza kamienny mur z półkoliście zamkniętą bramą. Nad dawnym cmentarzem stoi drewniany krzyż, poświęcony dwóm polskim żołnierzom zabitych w nieznanych okolicznościach i czasie. Obok budynek dawnej plebanii z końca XVIII w.
za "Słownikiem geogr. turystycznej Sudetów" M. Staffy tom 4”