Naszą rodzinną wędrówkę rozpoczynamy po 17.00 wizytą w Muzeum Historii i Militariów przy ul. Sudeckiej. Nie ma gdzie postawić samochodu. Po dłuższym czasie znajdujemy miejsce. Wchodzimy na teren wystawy plenerowej. Przy każdym obiekcie sporo osób, najwięcej młodzieży i maluchów z rodzicami. Niektóre nie dają się oderwać od kierownicy wojskowych samochodów, helikoptera. Tak jak Igorek Walczak, z dumą zasiadający w szoferce wielkiego auta. Janek Zajbert jest młodszy od Igorka. Chyba nie bardzo zdaje sobie sprawę z tego, gdzie jest. Tata Janka musi interweniować, bo chłopiec pakuje się z miejsca dla kierowcy na miejsce pasażera. Trudno go stamtąd wyciągnąć. Pięcioletniego Patryka fascynuje śmigłowiec Mi – 2 RL. Z dumą trzyma drążki i pozuje do zdjęcia. Kiedyś, za parę lat, może będzie to miła pamiątka?
Chłopcy bawią się na czołgu. Można też zobaczyć, dotknąć, wejść do wyrzutni rakiet i z bliska poznawać sprzęt radiolokacyjny. Sporo osób, w tym – o dziwo - dzieci, zajada się wojskową grochówką. Obok garkuchni widać spory wór z wyrzuconymi naczyniami jednorazowymi. - Przygotowaliśmy trzysta porcji. I na pewno je wydamy, bo już widać dno garnka – mówi jeden z członków Stowarzyszenia Goduszyn, które ugotowało darmową zupę dla zwiedzających.
Przy każdym obiekcie widzimy młodych ludzi w wojskowych mundurach. To wolontariusze z Zespołu Szkół Technicznych i Licealnych w Piechowicach. Karolina Żywicka z I klasy wojskowej z przejęciem opowiada o roli swojej i kolegów w Nocy Muzeów. – Pomagamy zwiedzającym na przykład w wejściu do samochodu, wyjściu z niego. I czuwamy nad porządkiem – dodaje. Natychmiast przy niej wyrastają jej koledzy, uśmiechnięci, zadowoleni z imprezy. Chętnie pozują do zdjęcia. To Artur Pietras i Piotr Jaros z tej samej szkoły, co Karolina, ale z II klasy technikum. –Są tutaj też przewodnicy wojskowi, którzy oprowadzają i opowiadają o poszczególnych obiektach – uzupełniają chłopcy. Wracając wstępujemy do budynku Muzeum Historii i Militariów, gdzie właśnie trwa wykład. Na sali dość dużo osób, ale już wyraźnie starszych. O historii radarów wojskowych opowiada pułkownik Janusz Boratyński.
Na naszym szlaku następne jest Muzeum Karkonoskie. Tu też od kilku godzin trwają imprezy, te wcześniejsze dla młodszego widza. Przed budynkiem spotykamy rodzinę Ostrowskich: Rafała, Anię i małego Mikołaja. Na pytanie, co ich najbardziej interesuje, pan Rafał odpowiada, że wystawa Czecha. Trafiamy akurat na jego wernisaż „Bořek Šípek – Szkło, Architektura, Desingn”. Bardzo dużo ludzi, kolorowych, zainteresowanych. W holu instalacje ze szkła przykuwają uwagę, ale najbardziej rozbite na podłodze szkło. Ludzie zbierają kawałki na pamiątkę. Nie słyszeliśmy historii tego rozbitego dzieła. Czy może jego kawałek przyniesie szczęście? Na wszelki wypadek wkładam kilka odłamków do kieszeni. Moją uwagę przykuwają dwie dziewczynki, które przyszły tu z babcią jednej z nich. Są to trzy Ale: Alicja Kołecka, Alicja Łęcka – wnuczka pani Kołeckiej i Alicja Szczerba. Dziewczynki chodzą do „Dziesiątki”. Pani Alicja – opiekunka - mówi, że co roku chodzą na Noc Muzeów. Właśnie przyjechały z Cieplic, z Muzeum Przyrodniczego i po Muzeum Karkonoskim wybierają się do kolejnego.
Noc w tym Muzeum dopiero się zaczyna. Przed wieloma widzami, którzy ściągają do wnętrza kolejne atrakcje. Program jest bogaty, kto wytrzyma tych kolejnych kilka godzin, wyjdzie na pewno bogatszy duchowo.
