Rocznik Jeleniogórski wydawany jest od 1963 roku – z krótką przerwą w latach 80. - i jest kontynuowany przy wsparciu finansowym Miasta Jeleniej Góry. Najważniejsze jest zaangażowanie społeczników – regionalistów, bowiem autorzy publikacji nie pobierają wynagrodzenia za pracę.
- Większość tego typu czasopism, które kiedyś w latach 60-70. powstawały na terenie Dolnego Śląska nie przetrwało. Do dzisiaj przetrwały prężnie właściwie tylko dwa: Rocznik Jeleniogórski i Szkice Legnickie, natomiast pojawiły się nowe – np. wydawane w Bolesławcu - powiedział Stanisław Firszt, wiceprezes Towarzystwa Przyjaciół Jeleniej Góry.
- Kiedyś to docenią ci, którzy będą np. tworzyć monografię Jeleniej Góry czy nawet całej Kotliny Jeleniogórskiej – podkreślił S. Firszt, przypominając, że ostatnia monografia została wydana drukiem w połowie lat 80., więc być może za 10-15 lat będzie potrzeba, żeby podsumować to wszystko.
Spotkanie w Książnicy Karkonoskiej prowadzone przez Ivo Łaborewicza z Archiwum Państwowego w Jeleniej Górze (jednocześnie prezesa Towarzystwa) było okazją do zaprezentowania autorów, którzy pracowali społecznie przy tworzeniu 48 tomu Rocznika Jeleniogórskiego.
- Od pewnego czasu staramy się, żeby Rocznik Jeleniogórski stał się wydawnictwem naukowym i miejmy nadzieję, że 50 tom będzie już wydawnictwem naukowym z pięknymi kolorowymi zdjęciami w twardej oprawie – dodał Stanisław Firszt.
