Uroczyste otwarcie wystawy uświetni muzyczna interpretacja wierszy Agaty Tracz w wykonaniu: Katarzyny Wojtyniak (śpiew), Konrada Boznańskiego (recytacja, śpiew i gitara) i Arkadiusza Brzywcza (aranżacja muzyczna).
- Jej lekko okraszone smutkiem wiersze, ubogie w słowa, ale bogate w treść, uderzają melodyjnością i niepostrzeżenie trafiają w najgłębsze zakamarki mojej duszy – stwierdza lekarka Wojewódzkiego Centrum Szpitalne Kotliny Jeleniogórskiej Dominika Zielonka. - Pełne neologizmów, pisane jakby w obcym języku, szybko znajdują nić porozumienia z pokładem mojej wrażliwości, pobudzając do refleksji, współodczuwania i sprawiają, że zaczynam rozumieć głębie uczuć za nimi ukrytych.
- Przed obrazami i rysunkami Agaty Tracz zatrzyma się każdy wędrowiec, zdumiony ekspresją, zauroczony wstęgami barw, odcieniami czerni i bieli – opowiada aranżer muzyczny Arkadiusz Brzywcz. W Jej wiersze wsłucha się i ten, co stąpa twardo po ziemi, i ten, co buja w obłokach. Z każdej kreski, kropli farby, z każdego słowa i rymu, spogląda na nas dusza Artystki, której twórczość trzeba poznać, żeby Ją zrozumieć, i twórczość zrozumieć, żeby Ją poznać. A zaś w tym wszystkim razem jest muzyka, zapisana nie nutami, ale kolorami, pociągnięciami pędzla i kredki, wirująca pomiędzy perspektywą i głębią obrazów, pomiędzy strofami wierszy. Tak trudno jest zagrać coś, nie mając skrzypiec, czy harfy. Agata to potrafi, popatrzcie, posłuchajcie.
- Agata Tracz to niezwykła, cicha, skryta kobieta o głębokim i wnikliwym spojrzeniu. Jej rysunki, podobnie jak wiersze, obfitują w różnorodną symbolikę, kształty, nasycenie kolorami – bo jak mówi sama Agata – “bardzo lubię kolory” – mówi dyrektorka Jeleniogórskiego Centrum Informacji i Edukacji Regionalnej - Książnica Karkonoska Katarzyna Maczel. - Mimo tak młodego wieku napotkała na swojej drodze życia liczne przeciwności losu, które pokonywała i oswajała poprzez tworzenie. W dwojaki sposób komunikuje się z odbiorcą - za pomocą pióra i malarskiej kreski. Artystka w sposób szczególny pokochała poezję, która dała jej szerokie spektrum swobodnego wyrażenia myśli, emocji oraz tęsknot duszy. Twórczość poetycka Agaty jest skrótowa, metaforyczna i dynamiczna. Przesiąknięta symboliką przedmiotów, zwierząt, kolorów. Wiersze wzbudzają wiele emocji: jedne wzruszają, inne przerażają, kolejne zadziwiają dojrzałością i dramatycznością przekazu. Główną tematyką poruszaną przez Agatę jest samotność, tęsknota i wewnętrzna dwuznaczność, walka strachu z chęcią otworzenia się na to, co przyniesie życie. Dla samej autorki pisanie jest swoistą terapią i zaproszeniem do jej osobistego, tajemniczego świata.