„Nasz Karol!” - tak nazywali go w karkonoskim dialekcie przyjaciele. Mało kto wie, że Carl Hauptmann wystąpił przeciw bezsensowi pierwszej wojny światowej, a dokonana przez niego korekta literacka tłumaczenia na język niemiecki powieści Władysława Reymonta „Chłopi”, przyczyniła się do wyróżnienia polskiego autora literacką Nagrodą Nobla 1924.
Niewysoki, lekko przygarbiony pisarz o koziej bródce, pełnych żaru, niebieskich oczach, w rozwianym płaszczu i kapeluszu z szerokim rondem, wędrował po licznych ścieżkach i knajpach Szklarskiej Poręby – tak go opisuje Przemysław Wiater, historyk, znawca regionu jeleniogórskiego, kustosz Muzeum Karkonoskiego i autor książek. Najbardziej znane dzieło Carla Hauptmanna „Księga Ducha Gór” (Rübezahlbuch) zostało przetłumaczone na język polski i ukazało się w 2008 r. nakładem jeleniogórskiego wydawnictwa AD REM.
Carl Hauptmann, a właściwie Carl Ferdinand Max Hauptmann, przyszedł na świat 11 maja 1858 roku w Szczawnie Zdroju koło Wałbrzycha jako syn Roberta Hauptmanna, właściciela hotelu „Zur Krone”. Jego słynny starszy brat Gerhart Hauptmann, laureat Nobla 1912, był dramaturgiem, powieściopisarzem i przedstawicielem nurtu naturalistycznego w teatrze.
Kiedy w 1883 r. uzyskał doktorat z dziedziny filozofii, kontynuował karierę naukową w Zurychu. Swoją twórczość literacką zapoczątkował opowiadaniem „Sonnenwanderer” (1890). Następnie pisał powieści (m.in. „Mathilde” (1902), „Einhart, der Lächler” (1907), „Ismael Friedmann” (1913)), dramaty („Die Bergschmiede” (1902), „Des Königs Harfe” (1903), „Die armseligen Besenbinder” (1913)), poematy („Krieg. Ein Tedeum” (1914)) i komedie („Tobias Buntschuh” (1916)).
Był miłośnikiem narciarstwa. W 1891 r. wraz z bratem Gerhartem przeniósł się do Szklarskiej Poręby Średniej. Tu bracia Hauptmann ze swoimi żonami zamieszkali w gruntownie przebudowanym wiejskim domu położonym w Dolinie Siedmiu Domów, gdzie obecnie przy ul. 11 Listopada 23 znajduje się Muzeum Karkonoskie Oddział Dom Carla i Gerharta Hauptmannów.
Ze swoją pierwszą żoną Marthą, Carl rozstał się w 1908 r. z powodu powtarzających się dowodów na jej niewierność. Po rozwodzie poślubił Marię Rohne. Jednak w przeciwieństwie do brata, który po rozpadzie swojego małżeństwa wyprowadził się ze Szklarskiej Poręby i od 1901 r. zamieszkał w Jagniątkowie (Willa Wiesenstein, dziś Muzeum Miejskie „Dom Gerharta Hauptmanna” przy ul. Michałowickiej 32), Carl pozostał tutaj do końca życia. Zmarł w wieku 63. lat - zimą 4 lutego 1921 roku w swoim domu w Szklarskiej Porębie. Pochowany został cztery dni potem na cmentarzu ewangelickim w Szklarskiej Porębie Dolnej.
